Groot-Tartaria: Vrouwelijke Kracht Tartaria

Stel dat het waar is. Stel dat er ooit een beschaving bestond waarin vrouwelijke kracht niet werd weggemoffeld achter gesloten deuren, maar openlijk gevierd werd. Een rijk waarin vrouwen de richting aangaven. Niet omdat ze wilden heersen over mannen, maar omdat ze verbonden waren met iets wat groter was dan henzelf: met de aarde, met de cycli van het leven, met het ritme van gevoel en intuïtie. Stel dat Groot-Tartaria echt heeft bestaan. Zou dat niet alles veranderen?

Groot-Tartaria

Misschien is Tartaria geen geografische plek, maar een herinnering. Een echo uit een tijd waarin vrouwelijke energie werd gezien als dragend, genezend, richtinggevend. Waar vrouwen niet om toestemming hoefden te vragen om zichzelf te zijn. Waar de intuïtieve wijsheid van het lichaam, de kracht van de baarmoeder, het fluisteren van de maan en de trilling van stem en ziel heilig waren. Geen hekserij, geen hysterie, maar kennis. Oeroude, vergeten kennis.

Als dat zo is, dan is het uitwissen van Groot-Tartaria meer dan een historische reset. Dan is het het uitwissen van een hele levenshouding. Van een wereld waarin vrouwelijke en mannelijke energie naast elkaar mochten bestaan zonder strijd. Zonder angst. En dan is het geen toeval dat vrouwelijke kracht zo hardnekkig verdacht is gemaakt.

Korte toelichting

Bepaalde complottheorieën claimen dat er ooit een groot, gecensureerd rijk genaamd Groot-Tartaria bestond, dat door officiële geschiedschrijving zou zijn uitgewist. Er zou een technologisch geavanceerde beschaving hebben bestaan in Centraal-Azië of Siberië, met een vrije energiebron en eigen cultuur. Deze zou pas in de 19e eeuw vernietigd zijn door een ‘reset’ van de wereldorde. Hoewel het idee van een verborgen rijk tot de verbeelding spreekt, is er voor Groot-Tartaria als hoogontwikkelde beschaving geen concreet historisch bewijs.

Groot-Tartaria, zoals het voorkomt in alternatieve geschiedschrijving, is dus geen historisch geverifieerde beschaving, maar een fascinerend ideeënbouwwerk gebaseerd op oude kaarten, mysterieuze ruïnes, symboliek en vergeten kennis. Binnen die alternatieve visie is de rol van vrouwen vaak radicaal anders voorgesteld dan in de mainstream patriarchale samenlevingen van Europa. Hoewel we dus voorzichtig moeten zijn – omdat we spreken over een hypothetische beschaving zonder concrete bronnen – zijn er binnen de Groot-Tartaria-theorie duidelijke terugkerende denkbeelden over vrouwelijke kracht.

Bezit en gebruiksvoorwerp

Eeuwenlang werd de vrouw gereduceerd tot bezit, tot gebruiksvoorwerp, tot moeder-zonder-meer. Zelfs nu, in onze zogenaamd verlichte tijd, zijn er genoeg plekken waar de stem van een vrouw minder waard is. Waar vrouwelijke seksualiteit wordt gereguleerd, gemoraliseerd of gecommercialiseerd. Waar meisjes geleerd wordt om zacht te zijn, beleefd, niet te veel ruimte in te nemen. Alsof kracht iets mannelijks is. Alsof dominantie per definitie onvrouwelijk zou zijn.

Maar wat als vrouwelijke kracht niet alleen bestaat, maar noodzakelijk is? Wat als de balans in onze samenleving juist verstoord is geraakt omdat die kracht is onderdrukt, geminimaliseerd of verkeerd begrepen? Dan zijn vrouwen niet het probleem, maar de sleutel.

Terug naar de oerverhalen

Dan mogen we teruggrijpen naar die oerverhalen. Naar het beeld van de priesteres, de leidster, de moeder met scherpe ogen. Naar vrouwen die niet bang zijn voor hun eigen diepte. Vrouwen die spreken, zingen, helen, lachen, leiden. Vrouwen die niet vechten om de plek van een man, maar die hun eigen plek heroveren. In zichzelf, in de wereld en in de geschiedenis.

Vrouwelijke kracht is niet zacht of hard. Ze is alles tegelijk. Ze is het vuur dat niet vernietigt maar transformeert. De stilte die niet onderdrukt maar aanwezig is. De aanraking die grenzen stelt. De blik die waarneemt zonder te hoeven overtuigen. De innerlijke autoriteit die geen applaus nodig heeft.

Ruimte voor de ander

Als vrouwen werkelijk in hun kracht gaan staan, verandert alles. Dan verschuift het veld. Dan ontstaat er een nieuwe basis waarin ook mannen eindelijk mogen thuiskomen in hun gevoeligheid, zonder zich minder man te voelen. Want dat is de paradox: vrouwelijke kracht maakt ruimte voor alles. Ook voor de ander. Juist voor de ander.

Wat kunnen wij doen, vandaag, hier en nu? We kunnen beginnen met herinneren. Niet aan feiten, maar aan voelen. Aan dat innerlijke weten dat er ooit meer was, meer mogelijk was. We kunnen onze verhalen terugpakken. Onze rituelen opnieuw vormgeven. Elkaar spiegelen in kracht in plaats van in competitie. We kunnen dominantie anders definiëren. Niet als onderdrukking, maar als richting geven aan wat er wil ontstaan.

We zijn elkaars concurrenten niet

En toch… hoe vaak zien we dat vrouwen elkaar afvallen, elkaar onderuithalen of zelfs frontaal aanvallen? Alsof we elkaars concurrenten zijn. Alsof er maar ruimte is voor één van ons, en de rest moet wijken. Maar dat is een leugen. Een giftige erfenis van een systeem dat leeft van verdeeldheid. Het patriarchaat voedt zich met onze onderlinge strijd. Want zolang wij vrouwen elkaar zien als bedreiging, blijven we gevangen in dezelfde oude patronen.

In plaats van ons af te zetten tegen elkaar, zouden we onze krachten kunnen bundelen. Elkaar kunnen zien als spiegels, als medestanders, als bondgenoten in het herontwaken van iets dat groter is dan onszelf. We zijn geen rivalen. We zijn de ontbrekende schakels in elkaars heelheid. En pas als we dat echt gaan voelen, kunnen we samen het verschil maken.

Gelijkwaardig maar niet hetzelfde

Wij zijn geen kopieën van mannen. Wij zijn geen lege vaten die gevuld moeten worden met complimenten of goedkeuring. Wij zijn cyclisch, magisch, onnavolgbaar. Wij zijn leiders van binnenuit. En wie dat durft te erkennen, draagt bij aan een wereld die weer in balans komt.

Misschien was Groot-Tartaria echt. Misschien ook niet. Maar de herinnering leeft. In jouw buik, in jouw stem en in jouw verlangen naar meer dan oppervlakkige vrijheid. De waarheid? Die zit niet in oude kaarten of vergeten bibliotheken. Die zit in jou.

Het is tijd. Sta op. Herinner je wie je bent. En claim je plek. Niet om de wereld te veroveren, maar om haar opnieuw tot leven te wekken. Vanuit jouw kracht. Vanuit vrouwelijke waarheid. Vanuit alles wat vergeten leek maar nooit verdwenen is.

Want misschien… misschien is dát Groot-Tartaria wel.

Meer informatie

Zij die niet pasten – de hergeboorte van vergeten vrouwenkracht

Bronvermelding

Tekst: Mrs Moriah
Fotografie: Femdom-Lifestyle.nl